Dat meisje dat in de lens knipoogt ben ik. Mijn oudste broer maakt de foto. Hij moet moeite doen om zijn lachen in te houden en de camera niet te bewegen, terwijl ik voor hem poseer. Knipogen is niet makkelijk als je pas vier jaar bent, maar ik kan het al. Mijn handen hou ik stoer op mijn heupen, alsof ik zeg: “Maak die foto nou maar!”
Die foto is al van even geleden. Het was niet mijn eerste fotosessie als toekomstig fotomodel. Ook was mijn uitdossing als ‘zuster’ geen voorbode van een carrière in de zorg, al werkte ik ooit vier jaar in de psychiatrie.
Advieservaring benutten
Mijn loopbaan startte op de school voor journalistiek, omdat ik toen al van schrijven en taal hield. Op den duur volgden twee banen als communicatiemedewerker en in achttien jaar leerde ik het communicatievak van alle kanten kennen.
Toen ik mijn laatste baan door een reorganisatie verloor, nam ik tijd voor zelfreflectie. Wat wilde ik? Mijn werk als allround communicatiemedewerker was afwisselend en leerzaam, maar ik kon me onvoldoende specialiseren. Ook wilde ik mijn advieservaring meer benutten. Want effectieve communicatie begint meestal met een doordacht plan.
Na rijp beraad met mezelf waagde ik september 2018 de sprong naar een eigen bedrijf: Bureau van Belkum.
Beren op de weg
Ik zou graag verkondigen dat dit besluit mij non-stop gelukkig en enthousiast maakt, maar dan lieg ik. Meestal begin ik blij en energiek aan mijn werkdag en eindig ik deze met een voldaan gevoel. Op sommige dagen zie ik echter meer beren op de weg dan ik menselijkerwijs kan tellen. Maar ik laat ze niet mijn besluit dwarsbomen. Ik verjaag ze door te bouwen aan mijn bedrijf: afspraken maken, netwerkbijeenkomsten bijwonen, internet afspeuren, vakliteratuur lezen en werken aan de promotie van Bureau van Belkum. Telkens als ik een bouwsteen voor mijn bedrijf neergelegd heb, druipt er weer een beer met de staart tussen zijn poten af.
Eigen koers volgen
Wat ook goed helpt tegen die kudde beren (de uitdrukking is eigenlijk ‘familie beren’ maar dat klinkt zo zoet) zijn de ervaringen en wijze woorden van anderen, die ooit worstelden met hun ondernemerschap. Het geeft me een gevoel van herkenning en bijna opluchting als andere ondernemers ook met vallen en opstaan gestart zijn, fouten maken of soms moeite hebben om gemotiveerd te blijven. Ik leer van hun tips om niet op te geven en hoe ik mijn eigen koers kan blijven volgen. Want als zzp’er moet ik het nu stellen zonder directe collega’s om mee te sparren of om even tegenaan te klagen.
Kersen op de bedrijfstaart
Mijn start als ondernemer is overigens verre van kommer en kwel, al lopen die beren mij soms in de weg. Sinds de start van Bureau van Belkum maak ik veel mooie dingen mee. Ik ontmoet nieuwe mensen die me nieuwsgierig maken en inspireren. En oude bekenden verrassen me door gratis of voor een lager tarief hun diensten aan te bieden. Zij vormen voor mij de kers op de bedrijfstaart. Een extra bevestiging waardoor ik weet dat ik een goed besluit heb genomen.
En als het eens gebeurt dat zo’n taart opgegeten wordt door één van mijn beren, kijk ik gewoon even naar die Margot van toen. Met haar handjes op de heupen knipoogt ze naar mij. Geruststellend, misschien zelfs relativerend. Want wat is er nu zo vreselijk moeilijk aan ondernemen? Knipogen, dat is pas moeilijk. Maar zij kan dat al. En ze is pas vier jaar.